Op dagen als vandaag, Zie ik het niet meer zitten. Ik voel me rot en ongewenst, En zou de hele dag wel kunnen pitten. Maar dan denk ik weer aan jou, Jij begrijpt hoe ik me voel. Dan veranderd dat heel hauw, En heeft mijn leven toch een doel. Elke lach op je gezicht, de lichtjes in je ogen, Is dan als een mooi gedicht, gevoelig en opgetogen. Ja, dan weet ik weer waarvoor ik leef, En ondanks alles toch verder ga. Aan jou mijn liefde en aandacht geef, JIj die nu nog maar zo kort in het leven staat. Want wat ze ook doen of zeggen, Dat doet me lekker niets. Het is gewoon niet uit te leggen, Wat de liefde van mijn kleine meisje me bied. Ik weet dat het me zal helpen, Op dagen zoals vandaag. Het doet de onrust in mij stelpen, Dat rotgevoel wordt dan even vaag. Maar wanneer ik er straks niet meer ben, En jij dit gedicht dan ziet. Hoop ik dat jij me nog kent, En alles aanpakt wat het leven je bied. Maar wat je zeker nooit vergeten mag, Is dat je moeder van je houdt...elke dag!