Waarom is het nu opeens anders? Je kat me zelfs soms af. Is dit dan wat ik kon verwachten? Is dit dan mijn verdiende straf. Ik dacht dat je van me was gaan houden. Of is het dat juist waarvoor je dit doet? Wil je het op die manier verstoppen? Doe maar niet, dat is echt niet goed. Je doet me daarmee echt veel pijn, En dat heb ik toch zeker niet verdient? Ik wil gewoon dicht bij je zijn, Niks bijzonders, gewoon als vriend.

Zelfs in mijn mooiste dromen, Met prachtige bloemen en groene bomen. Voel ik me eenzaam en verlaten, Een rotgevoel, ik kan het met niemand niet bepraten. Niemand snapt wat ik bedoel, Ze weten niet hoe ik me voel. Ik zie het leven niet zo zonnig in, Ik wil weer terug naar het begin. Daar waar je als kind geen zorgen kent, Je door iedereen wordt verwend. Altijd iemand om je heen die je een hand toerijkt. Vaak zelfs geen moment van je zijde wijkt, Maar soms is er dan toch iemand die naast je staat, En je bijstaat met raad en daad. Ik ben blij met zo’n vriend aan mijn zij, Wil je weten wie het is? Nou gewoon.......JIJ!!

Ik dacht dat wij een vriendschap hadden voor het leven, Maar helaas duurde hij maar even. Al heb jij het dan misschien nog niet in de gaten, Ik denk dat wij niet alles meer bepraten. Mijn gevoel voor jou was meer dan zomaar een vriend, Maar een trap na, nee dat heb ik niet verdiend. Misschien moet jij je gedachten even op een rij zetten, Kijken hoe je dan doet, daar zal ik dan op letten.

Een ster aan de hemel, Glinsterend en fijn. Mijn gedachten bij jou, Soms doet dat pijn. Je dwaalt door mijn hoofd, Slapen kan ik niet. Ik probeer het te verbergen, Zodat niemand het ziet. Maar heel af en toen, Dan komt alles naar boven. Ik probeer dan heel erg, In mezelf te geloven. Maar ook dat lukt niet, Ik krijg het niet voor elkaar. Ik ben gewoon nog helemaal gek van jou, En dat is echt waar. Niemand weet het, En dat moet zo zijn. Dus ook niemand kent, Mijn onzekerheid en pijn.